Verbum

гу́шкалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тое, што і арэлі.

|| прым. гу́шкалкавы, -ая, -ае.

гу́шкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Рытмічна калыхацца з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.

Г. на арэлях.

Г. на марскіх хвалях.

|| аднакр. гушкану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

|| наз. гу́шканне, -я, н.

гу́шкаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што (разм.).

1. Рытмічна гайдаць, калыхаць з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.

Г. дзіця.

2. 3 захапленнем падкідаць каго-н. на руках.

|| аднакр. гушкану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. гу́шканне, -я, н.

гу́шча, -ы, ж.

1. Густы асадак (стравы, раствору і пад.).

На дне засталася г.

Г. дзяцей не разганяе (прыказка).

2. Тое, што і гушчар.

3. Самае густое месца ў чым-н., цэнтр.

Уціснуцца ў самую гушчу натоўпу.

Быць у гушчы падзей (перан.).

гушча́р, -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Густы ўчастак лесу.

Непралазны г.

гушча́рнік, -у, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гушчар.

гушчыня́, -і́, ж.

1. гл. густы.

2. Тое, што і гушчар.

Лясная г.

3. Тое, што і гушча (у 3 знач.).

У гушчыні натоўпу.

гушчэ́ча, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і гушчар.

З лазовай гушчэчы не выбрацца.

гу-гу́.

У выразе: ні гу-гу, у знач. вык. (разм.) — маўчаць, не гаварыць ні слова або просьба ці загад маўчаць.

Пра гэта — нікому ні гу-гу.

гы́ркацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Сварыцца з кім-н., лаяцца.

|| наз. гы́рканне, -я, н.