Verbum

астэахандро́з

(ад гр. osteon = косць + chondros = храсток)

хвароба падхрастковага аддзела доўгіх трубчастых касцей шкілета; характарызуецца болямі, абмежаваннем рухаў у суставах.

астэні́я

(гр. astheneia = слабасць)

мед. стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

астэро́ід

(гр. asteroeides = зоркападобны)

адна з малых планет, якія кружаць вакол Сонца, галоўным чынам паміж арбітамі Марса і Юпітэра.