Verbum

шпа́га

(іт. spada)

халодная колючая зброя з прамым вузкім і доўгім клінком;

скрыжаваць шпагі — пачаць паядынак, бой, спрэчку.

шпага́т

(ням. Spagat)

1) тонкая трывалая вяровачка для звязвання, упакоўкі чаго-н.;

2) фігура ў гімнастыцы, пры якой гімнаст садзіцца, выцягваючы ногі да поўнага датыкання іх да падлогі так, што яны ўтвараюць адну прамую лінію.

шпаклява́ць

(ням. spachteln)

замазваць спецыяльнай замазкай шчыліны і няроўнасці паверхні перад яе фарбаваннем, паліроўкай.

шпа́ла

(рус. шпала, ад гал. spalk = падпорка)

брус, які кладзецца ўпоперак чыгуначнага насыпу як апора пад рэйкі.

шпале́ры

(ням. Spalier, ад іт. spalliera)

1) узорыстая папера для абклейкі сцен;

2) шарэнгі салдат па абодва бакі руху каго-н. або чаго-н.;

3) роўныя рады дрэў, кустоў па абодва бакі дарогі;

4) бязворсавыя насценныя дываны або абівачныя тканіны з сюжэтнымі або пейзажнымі выявамі, выкананыя ўручную.

шпанго́ўты

(гал. spanthout, ад spant = бэлька + hout = дрэва)

папярочныя выгнутыя брусы ў корпусе карабля ці самалёта, якія забяспечваюць трываласць бартоў і днішча.

шпа́ндыр

(ад ням. Spannriemen)

рамень, якім шавец прымацоўвае сваю работу да нагі.

шпарга́лка

(польск. szpargał, ад лац. sparganum)

1) лісток паперы з запісамі, якім карыстаюцца тайна ад выкладчыка ў час экзаменаў;

2) запіска, паперка з тэкстам, падрыхтаваная адной асобай для выступлення другой асобы.

шпат​¹

(ням. Spat)

назва групы мінералаў, якія не маюць металічнага бляску і пры ўдары расколваюцца на кавалкі правільнай, геаметрычнай формы (напр. палявы ш., плавіковы ш., вапнавы ш.).

шпат​²

(ням. Spat)

хранічнае запаленне скакальнага сустава ў каня ці рабочага вала (параўн. артрыт).