Verbum

топ

(гал. top)

мат. верхні канец мачты або стэньгі.

то́піка

(гр. topika, ад topos = месца)

1) уменне карыстацца агульнымі меркаваннямі пры выкладзе якой-н. тэмы;

2) агульнае палажэнне, якое можна дастасаваць да ўсіх аднародных выпадкаў.

то́пкрас

(англ. top crossing, ад top = пакрываць самку + crossing = скрыжоўванне)

скрыжоўванне мужчынскай асобіны з неаднароднай па сваім складзе матачнай папуляцыяй як адзін з метадаў селекцыі.

то́псель

(гал. topzeil)

косы парус трохвугольнай формы, які падымаецца над іншым рэйкавым або косым парусам.

то́птымберс

(англ. toptimbers, мн. ад toptimber = верхняя бэлька)

мар. верхняя частка шпангоўта на драўляным судне.

-топы

(гр. topos = месца)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «месца».