Verbum

но́на

(лац. nona = дзевятая)

1) муз. дзевятая ступень дыятанічнай гамы; інтэрвал, які ахоплівае дзевяць ступеней;

2) вершаваная страфа з дзевяці радкоў.

нонадаранты́зм

(ад лац. non = не + adorantes = якія пакланяюцца)

рэлігійна-філасофскі рух на Беларусі ў 2-й пал. 16 ст., паслядоўнікі якога адмаўляліся пакланяцца Хрысту, лічылі яго не богам, а чалавекам, не прызнавалі неўміручасці душы, замагільнага свету.

но́ніус

[н.-лац. nonius, ад парт. P. Nunez = прозвішча парт. матэматыка (1492—1577)]

дадатковая шкала вымяральнага інструмента, якая дазваляе павысіць дакладнасць адліку па асноўнай шкале ў некалькі разоў (10, 20 і больш).

нонкамбата́нты

(фр. noncombattans)

асобы ў міжнародным праве, якія ў час вайны не ўваходзяць у склад узброеных сіл, або хоць і ўваходзяць (напр. медыцынскі персанал), але не прымаюць непасрэднага ўдзелу ў баявых дзеяннях (параўн. камбатанты).

нонканфармі́зм

(ад лац. non = не + канфармізм)

1) тэістычная плынь у Англіі, якая не прызнае вучэння і абрадаў дзяржаўнай англіканскай царквы;

2) іншадумства, нязгода з існуючай ідэалогіяй або маральнай дактрынай.

нонканфармі́сты

(англ. nonconformists, ад лац. non = не + англ. conformist = той, хто прытрымліваецца прадпісанняў царквы)

члены англійскіх царкоўных арганізацый, якія не прызнаюць вучэння і абрадаў дзяржаўнай англіканскай царквы.

но́нсэнс

(англ. nonsense, ад лац. non = не + sensus = сэнс)

бяссэнсіца, недарэчнасць.

нон-сто́п

(англ. non-stop, ад лац. non = не + англ. stop = прыпынак)

тое, што адбываецца без перапынку, напр. палёт без прамежкавай пасадкі, відовішча, якое паўтараецца бесперапынна і якое можна паглядзець у любы час.