Verbum

бек​¹

(цюрк. beg)

1) тытул феадальнай знаці ў цюркскіх народаў;

2) форма ветлівага звароту ў некаторых цюркскіх народаў (адпавядае паняццю «пан»).

бек​²

(англ. back = задні)

уст. гулец абароннай лініі ў спартыўных гульнях з мячом або шайбай.

бека́р

(фр. bécarre)

нотны знак, які адмяняе дзеянне папярэдняга дыеза ці бемоля і аднаўляе асноўнае значэнне ноты.

бекерэ́ль

[фр. A. Becquerel = прозвішча фр. фізіка (1852—1908)]

адзінка актыўнасці нукліда ў радыеактыўнай крыніцы; у Міжнароднай сістэме адзінак (СІ) роўная актыўнасці нукліда, пры якой за lc адбываецца адзін акт радыеактыўнага распаду.

беке́ша

(польск. bekiesza < венг. bekes, ад Bekes = прозвішча С. Баторыя)

мужчынскае паліто са зборкамі ў таліі.

бекма́нія

(н.-лац. beckmannia, ад ням. J. Beckmann = прозвішча ням. батаніка)

травяністая расліна сям. злакавых з лінейным лісцем і дробнымі кветкамі ў коласападобных мяцёлках, пашыраная пераважна ва ўмераных зонах на заліўных лугах.

бекме́с

(тур. bäkmäz)

канцэнтраваны вінаградны сок.

беко́н

(англ. bacon)

правэнджаная або прасоленая свініна асобага прыгатавання.

бекро́с

(англ. backcross, ад back = зноў + cross = скрыжоўваць)

скрыжоўванне гібрыда першага пакалення з адной з бацькоўскіх форм.

бе́кхенд

(англ. back-hand, ад back = ззаду + hand = рука)

удар злева пры гульні ў тэніс.