Verbum

гіберна́цыя

(лац. hibernatio = зімовая спячка)

замаруджанне жыццядзейнасці, напр. зімовая спячка жывёл.

гіберэлі́ны

(ад лац. gibberella = назва грыба, які паразітуе на рысе)

гармоны з групы дытэрпеноідных кіслот, якія стымулююць рост і паскараюць квітненне раслін.

гібі́ск

(н.-лац. hibiscus)

дрэвавая, кустовая або травяністая расліна сям. мальвавых з пальчаталопасцевым лісцем і буўнымі жоўтымі кветкамі, пашыраная ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

гібо́н

(англ. gibbon)

самая малая чалавекападобная малпа з вельмі доўгімі пярэднімі канечнасцямі; жыве ў Паўд.-Усх. Азіі і на Малайскіх астравах.

гібры́д

(лац. hibrida, ад гр. hybris, -idos = кровазмяшэнне)

жывёліна або расліна, выведзеная шляхам гібрыдызацыі (напр. г. вішні і чарэшні).

гібрыдо́ма

(ад гібрыд + -ома)

клетачны гібрыд, які атрымліваецца зліццём нармальнай антыцелаўтваральнай клеткі (лімфацыта) і пухліннай клеткі.

гібрыдыза́цыя

(ад гібрыд)

скрыжаванне розных відаў раслін або жывёл, каб атрымаць лепшыя па якасці сарты, віды, пароды (напр. вегетатыўная г.); часта суправаджаецца гетэрозісам.

гібсі́т

[ад англ. G. Gibbs = прозвішча амер. мінеролага мінералога (1776—1833)]

мінерал класа гідравокіслаў белага колеру з рознымі адценнямі са шкляным бляскам; выкарыстоўваецца для атрымання алюмінію.

гіг

(англ. gig)

шасці- або васьмівёславая карабельная шлюпка з нізкімі бартамі.

гіга́нт

(гр. gigas, -antos)

1) чалавек, жывёліна або расліна незвычайна вялікага росту; волат, велікан (напр. слон-г., дуб-г);

2) вялікае і важнае па значэнні прадпрыемства (завод-г.);

3) перан. чалавек, які вызначаецца значнымі дасягненнямі ў якой-н. галіне дзейнасці (г. думкі).