Verbum

дэкаго́н

(ад дэка- + -гон)

дзесяцівугольнік.

дэкагра́м

(ад дэка- + грам)

метрычная мера вагі, роўная 10 грамам.

дэка́да

(гр. dekas, -ados = дзесятак)

1) перыяд часу ў дзесяць сутак (напр. трэцяя д. снежня);

2) дзесяцідзённы прамежак часу, прысвечаны якой-н. важнай грамадскай падзеі, мастацтву (напр. д. беларускага мастацтва).

дэкада́нс

(фр. décadence)

1) заняпад, культурны рэгрэс;

2) тое, што і дэкадэнцтва.

дэкадзі́раваць

(ад дэ- + кадзіраваць)

расшыфроўваць код якой-н. зашыфраванай інфармацыі.

дэкадэ́нт

(фр. décadent = які падае)

прадстаўнік, прыхільнік дэкадэнцтва.

дэкадэ́нцтва

(фр. décadence = заняпад)

агульная назва крызісных, упадніцкіх з’яў у культуры канца 19 — пач. 20 ст., што праяўляліся ў выражэнні безнадзейнасці, непрымання жыцця, індывідуалізму.

дэкаланіза́цыя

(ад дэ- + каланізацыя)

працэс ліквідацыі каланіялізму.

дэкалара́цыя

(лац. decoloratio)

абясколерванне.

дэкалі́н

[ад дэка- + (нафта)лін]

арганічнае злучэнне, бясколерная пахучая вадкасць, якая з’яўляецца прадуктам разбаўлення нафталіну; выкарыстоўваецца як растваральнік многіх рэчываў.