Verbum

гепта́н

(ад гр. hepta = сем)

арганічнае злучэнне, насычаны вуглевадарод аліфатычнага рада, бясколерная рухомая вадкасць са слабым пахам; прымяняецца як эталон для вызначэння дэтанацыйнай стойкасці маторнага паліва.

гепта́рхія

(ад гепта- + гр. arche = улада, панаванне)

умоўны тэрмін, уведзены англійскімі гісторыкамі 16 ст. для абазначэння перыяду гісторыі Англіі з канца 6 да 9 ст., калі адсутнічала палітычнае адзінства краіны.

гептато́ніка

(ад гепта- + тоніка)

тое, што і дыятоніка.

гептахло́р

(ад гепта- + хлор)

комплексны ядахімікат, які выкарыстоўваецца для перадпасяўной апрацоўкі насення сельскагаспадарчых культур.

гептахо́рд

(ад гепта- + -хорд)

1) сяміступеньчаты музычны гукарад;

2) сяміструнная ліра.

гепта́эдр

(ад гепта- + -эдр)

цела, абмежаванае сямю многавугольнікамі.

гепто́д

[ад гепта- + (электр)-од]

электронная лямпа з сямю электродамі (анодам, катодам і пяццю сеткамі).

гептылрэзарцы́н

(ад гепта + рэзарцын)

лекавы процігліставы сродак.

герагігіе́на

(ад гр. geron = стары чалавек + гігіена)

раздзел геранталогіі, які вывучае ўплыў фактараў асяроддзя (сацыяльных, бытавых, прыродных) і ладу жыцця на хуткасць і характар старэння чалавека.

гераза́ўры

(н.-лац. gerrhosauridae)

сямейства яшчарак з пакрытым буйной рагавой луской целам даўжынёй да 50 см; пашыраны ў пустынях і саваннах Афрыкі.