Verbum

генералітэ́т

(ням. Generalität, ад лац. generalis = агульны, галоўны)

вышэйшы камандны састаў арміі; генералы.

генера́льны

(польск. generalny, ад лац. generalis = агульны, галоўны)

1) галоўны, асноўны, вядучы (напр. г. план, г. сакратар);

2) усеагульны, грунтоўны (напр. г-ая ўборка);

г-ая рэпетыцыя — апошняя рэпетыцыя перад спектаклем, канцэртам.

генера́л-адміра́л

(ад генерал + адмірал)

вышэйшы ваенна-марскі чын у Расіі 18—19 ст.

генера́л-адтота́нт

(ад генерал + ад’ютант)

1) ад’ютант у генеральскім званні пры імператары або фельдмаршале ў Расіі 18 ст.;

2) ганаровае званне вышэйшых афіцэраў у свіце расійскага імператара ў 1908—1917 гг.

генера́л-аншэ́ф

(фр. général en chef = галоўнакамандуючы)

генеральскае званне ў рускай арміі 18 ст.

генера́л-бас

(ням. Generalbass, ад іт. basso generale = лічбавы бас)

даўні спосаб лічбавага абазначэння ў нотным пісьме акордаў, калі лічбы ставіліся пад самай нізкай басовай партыяй.

генера́л-губерна́тар

(ад генерал + губернатар)

1) вышэйшая службовая асоба мясцовай адміністрацыі ў Расіі ў 1703—1917 гг.;

2) кіраўнік каланіяльнай адміністрацыі ў былых калоніях і дамініёнах Вялікабрытаніі, Францыі і іншых каланіяльных дзяржаў;

3) вышэйшы прадстаўнік англійскага караля ў краінах, якія раней былі брытанскімі дамініёнамі.

генера́л-кватэрма́йстар

(ад генерал + кватэрмайстар)

штабная пасада ў некаторых арміях (Англіі, Германіі і інш.).

генера́л-лейтэна́нт

(ад генерал + лейтэнант)

другое па старшынству генеральскае званне ў арміях некаторых дзяржаў, у т.л. і ў Рэспубліцы Беларусь.

генера́л-маёр

(ад генерал + маёр)

першае па старшынству генеральскае званне ў арміях некаторых дзяржаў, у т.л. і ў Рэспубліцы Беларусь.