Verbum

гематацэ́ле

(ад гемата- + гр. kele = пухліна)

скапленне крыві пераважна паміж лісткамі яечка, якое адбываецца звычайна пры траўмах.

гемато́лаг

(ад гемата- + -лаг)

спецыяліст у галіне гематалогіі.

гемато́ма

(ад гемата- + -ома)

накапленне крыві ў якой-н. поласці арганізма ў сувязі з яе прылівам пры траўмах, парушэнні цэласці крывяносных сасудаў.

гемато́ракс

(ад гема- + гр. thoraks = грудзі)

накапленне крыві ў поласці плеўры, якое адбываецца пры траўмах лёгкіх або пры некаторых захворваннях (раку лёгкіх, туберкулёзе і інш.).

гематрансфу́зія

(ад гема- + трансфузія)

пераліванне крыві.

гематрансфузіяло́гія

(ад гематрансфузія + -логія)

раздзел гематалогіі, які вывучае спосабы пералівання крыві і яе састаўных частак.

гематуры́я

(ад гемата- + -урыя)

выдзяленне крыві з мачой, якое назіраецца пры захворваннях органаў мачавой сістэмы, хваробах крыві, некаторых інфекцыйных захворваннях, траўмах.

гематы́т

(гр. haimatites = крывавы)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чорнага або вішнёва-чырвонага колеру; жалезная руда.

гематэрапі́я

(ад гема- + тэрапія)

метад лячэння ўвядзеннем хвораму крыві (уласнай ці донарскай), а таксама прэпаратаў, прыгатаваных з крыві, напр. гематагену.

гемафілі́я

(ад гема- + -філія)

спадчыннае захворванне, якое характарызуецца схільнасцю да крывяцёкаў з прычыны паніжэння здольнасці крыві згусаць.