Verbum

гело́дыум

(н.-лац. helodium)

лістасцябловы мох сям. брыевых, які трапляецца на балотах.

гело́цый

(н.-лац. helotium)

сумчаты грыб сям. гелоцыевых, які расце на апалым лісці, адмерлых сцёблах раслін.

гельві́н

(ад лац. helvus = бурштынава-жоўты)

мінерал класа сілікатаў жоўтага, чырвона-бурага колеру; руда берылію.

гельмінтагеагра́фія

(ад гельмінты + геаграфія)

раздзел гельмінталогіі, які вывучае пашырэнне гельмінтаў на зямным шары.

гельмінтазаано́зы

(ад гельмінты + заанозы)

група гельмінтозаў, узбуджальнікі якіх могуць паразітаваць і ў чалавеку, і ў жывёлах.

гельмінтало́гія

(ад гельмінты + -логія)

навука аб чарвях-паразітах (гельмінтах) і хваробах (гельмінтозах), якія яны выклікаюць у чалавека, жывёл і раслін.

гельмінтаспарыёзы

(ад гельмінтаспорый)

хваробы раслін, якія выклікае гельмінтаспорый.

гельмінтаспо́рый

(н.-лац. helminthosporium, ад гр. helmins, -nthos = чарвяк + spora = семя)

недасканалы грыб сям. дэмацыевых, які развіваецца на кары, лісці, сухіх галінках і сцёблах дрэвавых і травяністых раслін.

гельмінто́зы

(гр. helmins, -nthos = чарвяк)

хваробы чалавека, жывёл і раслін, якія выклікаюцца гельмінтамі.

гельмі́нты

(гр. helmins, -nthos = чарвяк)

чэрві, якія паразітуюць у арганізме чалавека, жывёл і раслін, выклікаючы гельмінтозы.