Verbum

геліябіяло́гія

(ад гелія- + біялогія)

раздзел біяфізікі, які вывучае ўплыў змен актыўнасці Сонца на зямныя арганізмы.

геліягеафі́зіка

(ад гелія- + геафізіка)

навука, якая вывучае ўплыў працэсаў, што адбываюцца на Сонцы, на геафізічныя з’явы.

геліягравю́ра

(ад гелія- + гравюра)

спосаб узнаўлення малюнкаў, пры якім друкарская форма рыхтуецца з прымяненнем фатаграфічнага і хімічнага працэсаў.

геліягра́ма

(ад гелія- + -грама)

адбітак Сонца, атрыманы пры дапамозе геліёграфа.

геліяграфі́чны

(ад гелія- + гр. grapho = пішу)

звязаны з апісаннем Сонца;

г-ыя каардынаты — велічыні, пры дапамозе якіх вызначаюць размяшчэнне пунктаў на паверхні Сонца.

геліягра́фія

(ад гелія- + -графія)

спосаб атрымання фатаграфій Сонца пры дапамозе геліёграфа.

геліядо́р

(ад гелія- + фр. doré = залацісты)

мінерал, празрыстая жоўтая разнавіднасць берылу.

геліяканцэнтра́тар

(ад гелія- + лац. con = з, разам + centrum = асяроддзе)

устройства для канцэнтрацыі прамяністай энергіі Сонца, якое складаецца з сістэмы ўвагнутых люстэркаў або збіральных лінз.

геліяліты́ды

(н.-лац. heliolitoidea)

падклас вымерлых каланіяльных беспазваночных жывёл класа каралавых паліпаў; жылі ў сярэднім ардовіку — сярэднім дэвоне.

геліяміцы́н

(ад гелія- + -міцын)

лекавы прэпарат, антыбіётык, які выкарыстоўваецца для лячэння інфіцыраваных ран, піядэрміі і інш.