Verbum

гелікабазі́дый

(н.-лац. helicobasidium)

базідыяльны грыб сям. аўрыкулярыевых, які развіваецца на гнілой драўніне, на каранях многіх кармавых і агародных культур.

гелікані́ды

(н.-лац. heliconidae)

сямейства матылькоў з яркім малюнкам на чорных крылах; пашыраны пераважна ў тропіках Паўд. Амерыкі.

гелікапрыён

(ад гр. heliks, -ikos = спіраль + prion = піла)

выкапнёвая акулападобная рыба, якая была пашырана ў палеазоі.

гелікаптэ́р

(ад гр. heliks, -ikos = спіраль + -птэр)

устарэлая назва верталёта.

гелікасты́л

(н.-лац. helicostylum)

ніжэйшы грыб сям. тамнідыевых, які развіваецца ў глебе і на экскрэментах жывёл.

геліко́ід

(ад гр. heliks, -ikos = спіраль + -оід)

мат. паверхня, апісаная крывою, якая паварочваецца вакол нерухомай восі з нязменнай вуглавой хуткасцю і адначасова перамяшчаецца ўздоўж восі абароту з пастаяннай хуткасцю.

геліко́н

(гр. helikon)

медны басовы духавы музычны інструмент.

геліцы́ды

(н.-лац. helicidae)

сямейства наземных малюскаў, пашыраны ў лясах Еўропы, Малой Азіі, Паўн. Афрыкі.

гелія-

(гр. helios = Сонца)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «сонца», «сонечны».

геліябіёнты

(ад гелія- + біёнты)

віды расліннага і жывёльнага свету, якія аддаюць перавагу месцам, асветленым сонечным святлом (геліяфілы, геліяфіты).