Verbum

трамбацыто́з

(ад трамбацыты)

павелічэнне колькасці трамбацытаў у перыферычнай крыві.

трамбацы́ты

(ад гр. thrombos = згустак + -цыты)

клетачныя элементы крыві жывёл і чалавека, якія ўдзельнічаюць у згусанні крыві.

трамбацытэмі́я

(ад трамбацыты + -эмія)

форма гемарагічнага дыятэзу, якая характарызуецца павышаным змяшчэннем у крыві трамбацытаў.

трамбі́н

(ад гр. thrombos = згустак)

фермент, які выклікае згусанне крыві; утвараецца з пратрамбіну пад уздзеяннем тромбапласціну.

трамблёр

(англ. trembler)

прыбор сістэмы запальвання карбюратарных рухавікоў унутранага згарання, які падае электрычны ток высокага напружання да свечак запальвання.

трамбо́з

(гр. thrombos = згустак)

працэс утварэння тромбаў у крыві, які можа прывесці да тромбафлебіту, інфаркту, інсульту.

трамбо́н

(іт. trombone)

медны духавы музычны інструмент, які мае выгляд двойчы выгнутай трубкі з шырокай гарлавінай.

трамва́й

(англ. tramway, ад tram = вагон + way = дарога)

гарадскі пасажырскі транспарт з аднаго-двух вагонаў, якія рухаюцца па рэйках з дапамогай электрычнага рухавіка, што бярэ энергію ад аднаго проваду.

трамп

(англ. tramp = літар. валацуга)

судна, якое перавозіць грузы ў любым напрамку, не на пэўнай лініі (параўн. лайнер).

трамплі́н

(фр. tremplin)

1) спартыўнае збудаванне або прыстасаванне для павелічэння шляху палёту спартсмена пры скачках (напр. лыжны т.);

2) перан. зыходны пункт для якой-н. дзейнасці.