Verbum

бе́льтынг

(англ. belting = прывадны пас)

вельмі моцная тэхнічная тканіна палатнянага перапляцення, якая выкарыстоўваецца для вырабу прывадных пасаў, канвеерных стужак і інш.

бельэта́ж

(фр. bel-étage = прыгожы паверх)

1) першы над партэрам ярус у тэатры;

2) другі, парадны паверх палаца, асабняка.

бемо́ль

(фр. bémol, ад іт. bemolle)

нотны знак, які азначае паніжэнне ноты на паўтону (параўн. дыез).

бе́ндзі

(англ. bandy)

прынятая ў міжнароднай спартыўнай тэрміналогіі назва хакея з мячом на лёдзе.

бенедыкці́н

(с.-лац. benedictin)

гатунак французскага лікёру.

бенедыкці́нцы

(с.-лац. benedictini)

члены каталіцкага манаскага ордэна, заснаванага каля 530 г. Бенедыктам Нурсійскім у Італіі.

бенефі́с

(фр. bénéfice = прыбытак, карысць; перавага)

1) спектакль у гонар аднаго з яго ўдзельнікаў як выражэнне прызнання заслуг артыста;

2) уст. спектакль, збор з якога ішоў на карысць аднаго з удзельнікаў.

бенефі́цый

(лац. beneficium = дабрадзейства)

1) падатковая або якая-н. іншая ільгота, якая давалася ў Стараж. Рыме;

2) зямельнае ўладанне, якое ў перыяд сярэдневякоўя давалася каралём або буйным феадалам васалу за нясенне ваеннай або адміністрацыйнай службы;

3) даходная касцельная пасада.

бенефіцыя́нт

(ад фр. bénéfice = прыбытак, карысць; перавага)

артыст, у гонар якога даецца бенефіс.

бенефі́цыяр бенефіцыя́р

(англ. beneficiary)

1) асоба, якая атрымлівае даходы ад сваёй маёмасці пры перадачы яе другой асобе на давернай падставе (пры здачы ў арэнду, наём);

2) той, хто атрымлівае грошы паводле акрэдытыва або страхавога полісу.