Verbum

гва́рдыя

(польск. gwardia, ад іт. guardia)

1) лепшая, адборная частка войска;

2) асобыя фарміраванні для вайсковых або паліцэйскіх мэт у некаторых краінах;

3) перан. выпрабаваная частка якой-н. сацыяльнай групы, грамадскай арганізацыі.

гваю́ла

(ісп. guayule, з індз.)

вечназялёная кустовая расліна сям. складанакветных з жоўтымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Мексіцы; дае каўчук.

гвая́к

(ісп. guayaco, з індз.)

тое, што і бакаут.

гвая́кавы

(ад гваяк)

які мае адносіны да гваяка (напр. г-ая смала).

гваяко́л

(ад гваяк)

арганічнае злучэнне араматычнага рада, метылавы эфір піракатэхіну, які змяшчаецца ў букавым дзёгці, гваякавай смале і інш.; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

гве́льфы

(іт. Guelfi)

палітычная групоўка ў Італіі ў 12—15 ст., якая змагалася супраць намаганняў імператараў «Свяшчэннай Рымскай імперыі» і іх прыхільнікаў гібелінаў зацвердзіць уладу на Апенінскім паўвостраве; выражала інтарэсы папаланаў.

геа-

(гр. ge = Зямля)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «звязаны з Зямлёй, з навукай аб Зямлі».

геааку́стыка

(ад геа- + акустыка)

навука, якая даследуе гукавыя, інфрагукавыя і ультрагукавыя з’явы ў зямной кары.

геаантыкліна́ль

(ад геа- + антыкліналь)

горны масіў, які ўтвараецца ў межах геасінклінальнай (гл. геасінкліналь) вобласці.

геабата́ніка

(ад геа- + батаніка)

раздзел батанікі, які вывучае пашырэнне і размеркаванне раслін на паверхні Зямлі ў залежнасці ад клімату, асаблівасцей глебы, рэльефу і інш.