Verbum

ферма́та

(іт. fermata = літар. прыпынак)

музычны знак у нотным пісьме, які становіцца над нотай, акордам або паўзай і абазначае павелічэнне іх працягласці ў залежнасці ад характару твора, намераў і густу выканаўцы.

ферментало́гія

(ад ферменты + -логія)

раздзел біяхіміі, які вывучае ферменты.

ферментапа́тыі

(ад ферменты + -патыя)

тое, што і энзімапатыі.

фермента́цыя

(лац. fermentatio = браджэнне)

біяхімічны працэс перапрацоўкі сыравіны пад уздзеяннем ферментаў (напр. ф чайных лістоў).

ферме́нты

(лац. fermentum = закваска)

арганічныя бялковыя рэчывы, якія выпрацоўваюцца ў жывых клетках і рэгулююць абмен рэчываў у арганізме.

фе́рмер

(англ. farmer)

уладальнік або арандатар фермы​¹ 1.

фе́рмі

[іт. fermi, ад E. Fermi = прозвішча іт. фізіка (1901—1954)]

адзінка даўжыні, якая прымянялася ў ядзернай фізіцы.

ферміён

[ад іт. E. Fermi = прозвішча іт. фізіка (1901—1954)]

элементарная часціца (электрон, пратон, нейтрон і інш.) або квазічасціца з паўцэлым спінам.

фе́рмій

[н.-лац. fermium, ад E. Fermi = прозвішча іт. фізіка (1901—1954)]

штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент, які належыць да актыноідаў.

фермуа́р

(фр. fermoir, ад fermer = замыкаць, загароджваць)

1) засцежка, спражка, звычайна ўпрыгожаная чым-н., на альбоме, кнізе, каралях, а таксама каралі з такой засцежкай-упрыгожаннем;

2) долата для мастацкага разьбярства, ціснення скуры.