Verbum

траекто́рыя

(с.-лац. traiectorius = які датычыць перамяшчэння)

лінія, якую апісвае ў прасторы ў працэсе руху цела або пункт (напр. т. снарада, т. ракеты).

траілі́т

(ад іт. D. Troili = прозвішча іт. вучонага 18 ст.)

мінерал групы сульфідаў бронзава-жоўтага колеру, які трапляецца пераважна ў метэарытах.

трайбалі́зм

(англ. tribalism, ад tribe = племя)

племянны або этнічны сепаратызм 1 у грамадстве, дзе ёсць перажыткі рода-племяннога падзелу.

трак

(англ. track)

звяно гусеніцы трактара, танка і інш.

тракт

(польск. trakt, ад лац. tractus)

шырокая дарога, шлях; страўнікава-кішачны т. — стрававальная сістэма.

трактава́ць

(польск. traktować, ад лац. tractare)

1) тлумачыць, абмяркоўваць; так ці інакш расцэньваць што-н.;

2) частаваць.

тра́ктар

(англ. tractor, ад лац. trahere = цягнуць)

гусенічная або калёсная самаходная машына для перамяшчэння і прывядзення ў дзеянне прычэпленых да яе сельскагаспадарчых і іншых прылад, а таксама для буксіравання грузаў (напр. тралёвачны т.).

тракта́т

(лац. tractatus = абмеркаванне, разгляд)

1) навуковая праца, у якой разглядаецца асобнае пытанне ці праблема;

2) міжнародны дагавор, пагадненне (напр. мірны т.).

трактры́са

(фр. tractrice, ад лац. tractus = выцягнены)

мат. плоская крывая лінія, для якой даўжыня адрэзка датычнай ад пункту дотыку да пункту перасячэння з дадзенай прамой ёсць пастаянная велічыня.

трал

(англ. trawl)

1) вялікая конусападобная сетка для лоўлі рыбы з суднаў (траўлераў);

2) прыстасаванне для вылоўлівання і знішчэння падводных і наземных мін;

3) гідраграфічная прылада для даследавання паверхні марскога дна, яго флоры і фауны.