Verbum

рулява́ць

(фр. rouler = каціць)

1) кіраваць рулём, задаючы самалёту, судну, аўтамабілю патрэбны напрамак руху;

2) рухацца па зямлі, вытрымліваючы напрамак пры дапамозе руля (у тым ліку і пра самалёт перад узлётам).

рум

(ст.-польск. rum, ад с.-в.-ням. rum)

1) месца на беразе ракі, куды звозяць бярвенне для сплаву і дзе вяжуць плыты;

2) уст. месца пагрузкі; вольнае месца.

румб

(англ. rhumb)

1) дзяленне на крузе компаса, якое адпавядае 1/32 частцы гарызонта;

2) вугал паміж дадзеным напрамкам і геаграфічным мерыдыянам.

ру́мба

(ісп. rumba)

1) бальны танец мексіканскага паходжання, а таксама музыка да гэтага танца;

2) адна з формаў джазу.

ру́мпель

(гал. roerpen, ад roer = вясло, руль + pen = шпянёк)

мар. рычаг, пры дапамозе якога паварочваюць руль судна.

рунцы́нія

(н.-лац. runcinia)

павук сям. бакаходаў светлай афарбоўкі, з рыжаватымі або фіялетавымі палосамі на брушку.

ру́ны​¹

(ням. Runen, ад ст.-сканд. run = таямніца)

пісьмёны, якімі карысталіся старажытныя германцы (3 ст.); захаваліся ў надпісах на камянях і іншых прадметах на тэрыторыі Германіі і Скандынавіі.

ру́ны​²

(фін. runo = верш, песня)

старадаўнія народныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

ру́пар

(гал. roeper)

1) труба з расшыраным канцом для ўзмацнення гуку;

2) перан. той, хто распаўсюджвае якія-н. ідэі, погляды.

ру́пія

(санскр. rupia - срэбра)

грашовая адзінка Індыі, Пакістана, Інданезіі і некаторых іншых краін, а таксама манета адпаведнай вартасці.