Verbum

трыхаспары́я

(ад гр. thriks, -ichos = волас + спора)

заразная грыбковая хвароба, якая паражае валасы з утварэннем на іх цвёрдых вузялкоў вузельчыкаў.

трыхастрангілёз

(ад трыхастрангіліды)

глісная хвароба траваедных жывёл і птушак, якая выклікаецца трыхастрангілідамі.

трыхастрангілі́ды

(н.-лац. trichostrongylidae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў; жывуць у страўніку жвачных, чалавека і птушак.

трыхатамі́я

(ад гр. tricha = на тры часткі + -тамія)

падзел цэлага на тры часткі (параўн. дыхатамія).

трыхатэ́цый

(н.-лац. trichothecium)

недасканалы грыб сям. маніліевых, які развіваецца на глебе, гнілой драўніне і іншых раслінных рэштках.

трыхафе́я

(н.-лац. trichophaea)

сумчаты грыб сям. піранемавых, які развіваецца на адмерлых травяністых раслінах сям. злакавых і бабовых.

трыхафіто́н

(н.-лац. trichophyton)

недасканалы грыб сям. маніліевых, які развіваецца ў глебе, выклікае ў чалавека і жывёл грыбковыя хваробы.

трыхафі́ты

(ад гр. thriks, -ichos = волас + -фіты)

расліны, якія выкарыстоўваюць у асноўным ваду глебы (параўн. амбрафіты).

трыхафіты́я

(ад гр. thriks, -ichos = волас + phyton = расліна)

інфекцыйная грыбковая хвароба чалавека і жывёл, якая выклікаецца трыхафітонам; пашкоджвае скуру, валасы, ногці; стрыгучы лішай.

трыхацы́сты

(ад гр. thriks, -ichos = волас + цыста)

арганелы многіх інфузорый і некаторых жгуцікавых, здольныя выкідаць нітку з вастрыём на канцы для абароны або нападу.