Verbum

шпіль

(ням. Spille)

вертыкальнае востраканцовае завяршэнне будынка ў выглядзе выцягнутых уверх конуса або піраміды.

шпі́лька

(ням. Spill = іголка)

1) засцежка для вопраткі, адзін канец якой хаваецца ў кручкаватае паглыбленне (галоўку);

2) заколка для валасоў у жаночай прычосцы;

3) мн. высокія тонкія абцасы ў жаночых туфлях, а таксама туфлі на такіх абцасах.

шпі́льман

(ням. Spielmann)

вандроўны спявак, музыкант, акцёр, акрабат у сярэдневяковай Германіі (параўн. гістрыён 2, жанглёр 1).

шпіна́т

(ням. Spinat)

травяністая расліна сям. лебядовых з ядомым лісцем, пашыраная ў Еўразіі, Паўн. Амерыцы.

шпінгале́т

(фр. espagnolette)

металічная засаўка для акон, дзвярэй.

шпі́ндэль

(ням. Spindel)

1) вал металарэзнага станка, які перадае вярчэнне інструменту або загатоўцы дэталі;

2) верацяно ў прадзільнай машыне;

3) вось якога-н. механізма, прыстасавання (катушкі, суднавага шпіля і інш.).

шпіне́лі

(ням. Spinell)

група мінералаў класа вокіслаў і гідравокіслаў чырвонага, сіняга або зялёнага колеру; выкарыстоўваюцца як руда жалеза, хрому, марганцу, празрыстыя разнавіднасці — у ювелірнай справе.

шпіта́ль

(польск. szpital < ням. Spital, ад лац. hospitale)

вялікая бальніца, звычайна ваенная.

шпі́ц​¹

(ням. Spitz)

парода пакаёвых дэкаратыўных сабак з доўгай пушыстай поўсцю.

шпіц​²

(ням. Spitze)

уст. тое, што і шпіль.