Verbum

унітары́зм

(фр. unitarisme, ад лац. unitas = адзінства)

дзяржаўнае ўладкаванне, якое характарызуецца цэнтралізаваным кіраўніцтвам адміністрацыйна-тэрытарыяльнымі адзінкамі і адсутнасцю самастойных дзяржаўных утварэнняў.

уніта́рыі

(ад лац. unitas = адзінства)

тое, што і антытрынітарыі.

уніфармі́зм

(ад лац. uniformis = аднастайны)

гіпотэза, паводле якой у геалагічным мінулым дзейнічалі тыя ж сілы і з той жа інтэнсіўнасцю, што і зараз.

уніфікава́ць

(с.-лац. unificare = аб’ядноўваць)

праводзіць уніфікацыю (напр. у. правапіс).

уніфіка́цыя

(ад с.-лац. unificare = аб’ядноўваць)

звядзенне чаго-н. да адзінай формы, да адзінай нормы (напр. у. напісання).

уніфіля́рны

(ад уні- + лац filum = нітка)

аднанітачны (напр. у. кабель).

уніфо́рма

(фр. uniforme, ад лац unus = адзін + forma = форма)

форменнае адзенне, аднолькавае для ўсіх людзей якой-н. групы.

у́нія

(лац. unio = аб’яднанне, адзінства)

1) аб’яднанне дзвюх або некалькіх дзяржаў пад уладай аднаго манарха;

2) аб’яднанне праваслаўнай і каталіцкай цэркваў на ўмовах прызнання праваслаўнай царквой вяршэнства папы рымскага з захаваннем сваіх абрадаў, напр. Брэсцкая унія 1596 г.;

3) назва розных адміністрацыйных міжнародных саюзаў.

уніяні́зм

(ад уніён)

імкненне да аб’яднання, зліцця.

унія́т

(ст.-польск. uniata, ад лац. unitas = аб’яднаны)

паслядоўнік царкоўнай уніі; той, хто прытрымліваецца грэка-каталіцкага веравызнання.