Verbum

ру́жа

(польск. róża, ад лац. rosa)

кустовая расліна сям. ружавых з пахучымі кветкамі разнастайнай афарбоўкі і калючым сцяблом, пашыраная ва ўмераных і субтрапічных зонах, а таксама кветка гэтай расліны.

руі́ны

(лац. ruina)

1) разбураны будынак;

2) перан. нешта запушчанае, змарнаванае.

рукза́к

(ням. Rücksack, ад Rücken = спіна + Sack = мяшок)

заплечны рэчавы мяшок.

рула́да

(фр. roulade, ад rouler = каціць)

1) раскацісты, хуткі, віртуозны перакат у спяванні;

2) перан. пералівістае спяванне птушак.

руле́т

(фр. roulette, ад rouler = каціць)

1) ежа з сечанага мяса з вараным яйкам ці іншай начынкай, запечанага ў выглядзе прадаўгаватага акруглага кавалка;

2) кумпяк, з якога вынята костка і якому нададзена форма каўбасы;

3) пірог з цеста, згорнутага ў некалькі слаёў з салодкай начынкай.

руле́та

(фр. roulette, ад rouler = каціць)

мат. крывая, якую апісвае які-н. пункт крывой, што коціцца без слізгання па іншай, нерухомай крывой.

руле́тка

(фр. roulette, ад rouler = каціць)

1) інструмент для вымярэння ў выглядзе вузкай (пераважна стальной) стужкі з дзяленнямі, якая накручваецца на валік, змешчаны ў футарале;

2) прыстасаванне для азартнай гульні ў выглядзе рухомага круга з нумараванымі ямкамі, па якім коціцца шарык, а таксама сама гэта гульня.

рулі́ць

(фр. rouler = каціць)

тое, што і руляваць.

руло́н

(фр. rouleau = звітак)

скрутак паперы, тканіны і інш.

руль

(рус. руль, ад гал. roer)

1) прыстасаванне для кіравання самалётам, суднам, аўтамабілем, задаючы ім патрэбны напрамак руху;

2) перан. кіруючы орган.