Verbum

гавэ́нда

(польск. gawęda = гутарка)

1) невялікі эпічны жанр (паэтычны або празаічны) у польскай літаратуры эпохі рамантызму;

2) размова; плёткі.

гага́т

(гр. gagates = чорны бурштын)

разнавіднасць каменнага вугалю, чорнага колеру з матавым бляскам, які добра паліруецца і ідзе на выраб дробных упрыгожанняў (пацерак, муштукоў і інш.).

гадалі́ній

[н.-лац. gadolinium, ад фін. J. Gadolin = прозвішча фін. хіміка і мінералога(1760—1852)]

хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру, які належыць да лантаноідаў.

гадаліні́т

(ад гадаліній)

рэдкі мінерал з групы сілікатаў ад светла-шаравата-зялёнага да чорнага колеру са шкляным бляскам.

гадо́граф

(ад гр. hodos = шлях + -граф)

мат. крывая лінія, якая з’яўляецца геаметрычным месцам канцоў вектараў, што выходзяць з аднаго пункта і раўняюцца розным значэнням некаторага пераменнага вектара.

гадо́метр

(ад гр. hodos = шлях + -метр)

прыбор, якім вымяраюць пройдзены шлях.

гадраза́ўр

(ад гр. hadros = вялікі + -заўр)

качканосы раслінаедны дыназаўр мелавога перыяду (гл. мезазой), самы буйны з арнітаподаў.

га́дэс

(гр. Haides = імя старажытнагрэчаскага міфічнага бога падземнага царства)

паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, падземнае царства мёртвых; пекла.

гадэ́цыя

(н.-лац. godetia, ад A. Godet = прозвішча швейц. батаніка 19 ст.)

травяністая расліна сям. скрыпнёвых з махрыстымі кветкамі розных колераў, пашыраная ў Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

газ​¹

(фр. gaz, ад гр. chaos = хаос)

1) рэчыва, асобныя часцінкі якога слаба звязаны паміж сабой і здольны раўнамерна распаўсюджвацца ў прасторы, у якой яны знаходзяцца;

2) газападобнае паліва;

3) мн. баявыя атрутныя газападобныя рэчывы.