Verbum

трыбаэлектры́чнасць

(ад гр. tribo = расціраю + электрычнасць)

узнікненне электрычных зарадаў пры трэнні двух цел адно аб другое.

трыбра́хій

(гр. tribrachys, ад treis = тры + brachys = кароткі)

стапа з трох кароткіх складоў у антычным вершаскладанні.

трыбу́н

(лац. tribunus)

1) службовая асоба ў Стараж. Рыме, абавязкам якой была абарона правоў плебеяў;

2) перан. бліскучы прамоўца, публіцыст, грамадскі дзеяч.

трыбу́на

(с.-лац. tribuna)

1) узвышэнне для прамоўцы;

2) збудаванне з паступовым узвышэннем радоў з месцамі для публікі, напр. на стадыёне;

2) перан. месца, сфера ажыццяўлення чыёй-н. грамадскай дзейнасці.

трыбуна́л

(лац. tribunal = судзілішча)

1) апеляцыйны суд, які існаваў з 16 ст. у Вялікім княстве Літоўскім і Польшчы;

2) надзвычайны суд часоў Французскай рэвалюцыі 1789—1794 гг.;

3) надзвычайны судовы орган па разгляду ваенных злачынстваў, а таксама пасяджэнне гэтага органа.

трыбуна́т

(лац. tribunatus)

урад, годнасць, улада старажытнарымскага трыбуна.

тры́віум

(лац. trivium, ад tres = тры + via = шлях)

тры гуманітарныя навукі — граматыка, рыторыка і дыялектыка, якія былі асноўнымі прадметамі ў сярэдневяковых універсітэтах.

трывія́льны

(фр. trivial, ад лац. trivialis = які знаходзіцца на скрыжаванні дарог)

пошлы, збіты, пазбаўлены свежасці і арыгінальнасці (напр. т. жарт).

трыгана́льны

(лац. trigonalis, ад гр. trigonon = трохвугольнік)

трохвугольны;

т-ая сістэма — сістэма, крышталі якой маюць формы піраміды, прызмы.

трыганаме́трыя

(ад гр. tngonon = трохвугольнік + -метрыя)

раздзел геаметрыі, які вывучае суадносіны паміж старанамі і вугламі трохвугольніка.