Verbum

трум

(гал. ’t ruim, ад het ruim = памяшканне)

памяшканне ў корпусе судна паміж ніжняй палубай і днішчам (звычайна для грузаў).

трумо́

(фр. trumeau)

1) высокае стаячае люстэрка;

2) архіт. прасценак, звычайна ўпрыгожаны арнаментам.

труна́

(польск. truna, ад с.-в.-ням. truhe)

1) спецыяльная скрыня, у якой хаваюць нябожчыка;

2) перан. пагібель, канец; легчы ў труну — памерці;

т. чакае — пара паміраць.

тру́па

(фр. troupe = натоўп)

калектыў артыстаў тэатра, цырка.

тру́фель

(ням. Trüffel)

1) сумчаты грыб сям. труфелевых, які расце ў багатай перагноем глебе ў мяшаных лясах, дубровах; выкарыстоўваецца як прыправа да стравы;

2) шакаладная цукерка.

тры́ба

(лац. tribus)

1) кожная з трох адміністрацыйна-тэрытарыяльных акруг Стараж. Рыма;

2) біял. таксанамічная катэгорыя, якая займае прамежкавае становішча паміж падсямействам і родам.

трыбало́гія

(ад гр. tribo = расціраю + -логія)

навуковая дысцыпліна, якая вывучае трэнне і знос вузлоў машын і механізмаў.

трыбалюмінесцэ́нцыя

(ад гр. tribo = расціраю + люмінесцэнцыя)

люмінесцэнцыя, якая ўзнікае пры трэнні, разломе, расцісканні некаторых цел.

трыбаме́трыя

(ад гр. tribo = расціраю + -метрыя)

сукупнасць метадаў вымярэння сіл трэння і зносаўстойлівасці паверхняў, якія труцца.

трыбане́ма

(н.-лац. tribonema)

ніткаватая жоўта-зялёная водарасць сям. трыбанемавых, якая пашырана пераважна ў прыбярэжнай зоне вадаёмаў на водных раслінах, камянях, часам у глебе.