Verbum

ру́бус

(н.-лац. robus)

кустовая або травяністая расліна сям. ружавых з калючымі сцёбламі і адзіночнымі кветкамі ў суквеццях; асобнымі відамі яе з’яўляюцца напр. маліна, ажыны.

ру́га

(с.-гр. rhoga = плата)

плата духавенству хлебам, часам грашыма, якая выдавалася ў старажытнарымскай дзяржаве, а пасля ў Маскоўскай дзяржаве да 17 ст.

руго́зы

(н.-лац. rugosa)

падклас вымерлых кішачнаполасцевых класа каралавых паліпаў.

руд

(англ. rood)

адзінка плошчы ў англійскай сістэме мер, роўная 1011,71 м​².

рудбе́кія

(н.-лац. rodbeckia)

травяністая расліна сям. складанакветных з дробнымі жоўтымі кветкамі ў суквеццях-кошыках, пашыраная ў Паўн. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

рудыме́нт

(лац. ridimentum = зачатак, пачатковая ступень)

1) астаткавы, недаразвіты орган, які страціў у працэсе эвалюцыі сваё асноўнае значэнне, напр. вочы ў крата, хваставыя пазванкі і апендыкс у чалавека;

2) перан. астатак, рэшткі якой-н. з’явы.

руды́сты

(н.-лац. rudistae, ад лац. rodis = грубы)

вымерлыя малюскі класа двухстворкавых з ракавінай, правая створка якой прырастала да падводных прадметаў, а левая служыла стрэшкай.

рудэра́льны

(ад лац. rudus, -deris = шчэбень, будаўнічае смецце);

р-ыя расліны — расліны, якія растуць на сметніках, каля платоў, на звалках.

ру́дэрпіс

(англ. rodder-piece, ад rodder = руль + piece = частка)

вертыкальная частка рулявой рамы, да якой мацуецца плоскасць руля судна.

ру́дэрпост

(англ. rudder-post, ад rodder = руль + post = слуп)

вертыкальны брус кармавога канца судна, на які навешваецца руль.