Verbum

драйв

(англ. drive)

моцны і нізкі адбіўны ўдар па мячы пры гульні ў тэніс.

Дракані́ды

(да гр. drakon = змей + eidos = выгляд)

паток метэорных часцінак, радыянт якіх знаходзіцца ў сузор’і Дракона.

драко́н

(гр. drakon = змей)

1) міф. казачнае страшыдла ў выглядзе крылатага змея;

2) лятаючая яшчарка сям. агамаў, якая жыве на дрэвах у некаторых трапічных краінах;

3) рыба атрада карпападобных, якая пашырана ў вадаёмах Венесуэлы і вострава Трынідад; на Беларусі гадуецца ў акварыумах.

дра́ма

(гр. drama = дзеянне)

1) адзін з трох асноўных родаў літаратуры (побач з эпасам і лірыкай);

2) літаратурны твор сур’ёзнага зместу ў форме дыялогу, прызначаны для пастаноўкі на сцэне;

3) перан. падзея, якая прыносіць душэўныя пакуты (напр. сямейная д.).

драмадэ́р

(фр. dromadaire, ад гр. dromas, -ados = які хутка бяжыць)

аднагорбы вярблюд, пашыраны ў пустынях і сухіх стэпах Азіі і Афрыкі.

драмама́нія

(ад гр. dromos = шлях + манія)

неадольнае імкненне да бязмэтнага блукання, перамены месцаў, валацужніцтва.

драмату́рг

(фр. dramaturge, ад гр. dramaturgos)

пісьменнік, які піша драматычныя творы.

драматургі́я

(гр. dramaturgia)

1) тэорыя пабудовы драматычных твораў;

2) драматургічнае мастацтва; майстэрства стварэння драмы;

3) сукупнасць драматычных твораў якога-н. пісьменніка, народа, эпохі.

драматызава́ць

(польск. dramatyzować , ад гр. dramatidzo = апрацоўваю ў форме драмы)

1) надаваць якому-н. твору драматычную форму;

2) узмацняць драматызм, напружанасць чаго-н. (напр. д. адносіны, д. ролю).

драматыза́цыя

(ад гр. dramatidzo = апрацоўваю ў форме драмы)

1) наданне літаратурнаму тэксту формы драмы;

2) узмацненне драматызму, напружанасці чаго-н. (напр. д. падзей).