гістало́гія
(ад гіста- + -логія)
навука пра будову, развіццё і функцыі тканак чалавека і жывёл; уключае гістафізіялогію і гістахімію.
гістало́гія
(ад гіста- + -логія)
навука пра будову, развіццё і функцыі тканак чалавека і жывёл; уключае гістафізіялогію і гістахімію.
гістамі́н
(ад гіста- + аміны)
тканкавы гармон, які належыць да біягенных амінаў і мае моцнае біялагічнае дзеянне.
гістапатало́гія
(ад гіста- + паталогія)
раздзел паталагічнай анатоміі, які вывучае мікраскапічныя працэсы, што адбываюцца ў тканках пры розных захворваннях.
гістапратэ́ктары
(ад гіста + пратэктар)
лекавыя прэпараты, якія зніжаюць пашкоджанне слізістай страўніка фізічнымі і хімічнымі фактарамі.
гістарыёграф
(ад гісторыя + -граф)
1) спецыяліст у галіне гістарыяграфіі;
2)
гістары́зм
(ад
1) дыялектычны прынцып вывучэння і ацэнкі прадметаў і з’яў у працэсе іх узнікнення і развіцця ў канкрэтна гістарычных умовах;
2) слова, што выйшла з паўсядзённага ўжытку ў сувязі са знікненнем рэаліі або паняцця, якое яно абазначала.
гістары́чны
(
1) які належыць да гісторыі, важны з пункту погляду ролі, якую выконваў ці выконвае ў развіцці жыцця грамадства або прыроды (
2) які рэальна існаваў, не выдуманы (
3) звязаны з пэўным этапам у развіцці грамадства, не вечны, пераходны (
4) які адносіцца да часу, ад якога захаваліся рэчавыя помнікі (
5) які апіраецца на гісторыю як на метад пазнання, даследавання, вывучае з’явы ў іх паслядоўным развіцці;
6) які апісвае людзей або падзеі мінулага (
гістарыягра́фія
(ад гісторыя + -графія)
1) гісторыя гістарычнай навукі ў цэлым, а таксама сукупнасць даследаванняў, прысвечаных вывучэнню пэўнага гістарычнага перыяду ці распрацоўцы пэўнай гістарычнай тэмы;
2) навуковая дысцыпліна, якая вывучае гісторыю гістарычнай навукі.
гістафізіяло́гія
(ад гіста- + фізіялогія)
раздзел гісталогіі, які вывучае механізмы функцый тканак і іх комплексаў у жывёльным арганізме.
гістахі́мія
(ад гіста- + хімія)
раздзел гісталогіі, які вывучае хімічныя ўласцівасці тканак жывёл і раслін.