Verbum

гінеке́й

(гр. gynaikeios = жаночы)

1) жаночая палавіна ў старажытнагрэчаскім доме;

2) дзяржаўная або прыватная майстэрня ў позняй Рымскай імперыі і Візантыі, дзе працавалі жанчыны і мужчыны-рабы.

гінеко́лаг

(ад гінека- + -лаг)

урач па жаночых хваробах, спецыяліст у галіне гінекалогіі.

гінецэ́й

(гр. gynaikeios = жаночы)

сукупнасць пладалісцікаў у кветцы, якія ўтвараюць адзін або некалькі песцікаў — жаночых органаў кветкі.

гіне́я

(англ. guinea)

англійская залатая манета 17—18 ст., роўная 21 шылінгу.

-гінія

(гр. gyne = жанчына)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае прыналежнасць да жаночага полу.

гі́нкга

(яп. hinkho, ад кіт. inhinh = серабрысты абрыкос)

дрэва сям. гінкгавых, пашыранае ва Усх. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

гінтэрла́нд

(ням. Hinterland, ад hinter = за + Land = мясцовасць)

2) раён, які прымыкае да прамысловага або гандлёвага цэнтра;

2) уст. прылеглая да заваяванай каланіяльнай тэрыторыі вобласць, на якую дадзеная дзяржава прад’яўляе свае правы.

гіньёль

(фр. guignol, ад Guignol = імя персанажа французскага лялечнага тэатра)

п’еса, спектакль, сцэнічны прыём, заснаваныя на паказе жахаў, забойстваў, катаванняў.

гінья́рдыя

(н.-лац. guignardia)

сумчаты грыб сям. батрыясферыевых, які развіваецца на адмерлым лісці вольхі, на пшаніцы, ячмені, жыце.

гіо́іды

(лац. hyoideus = пад’язычны)

ніжнія парныя косці пад’язычнай дугі ў рыб.