Verbum

гіна́ндры

(ад гіна- + гр. aner, andros = мужчына)

жанчыны, якія вызначаюцца мужчынскімі другаснымі палавымі прыкметамі (валасы на твары, вузкі таз і інш.).

гіна́ндрыя

(ад гіна- + -андрыя)

біял. знешняе падабенства самцоў да самак.

гінатрэзі́я

(ад гіна- + атрэзія)

парушэнне праходнасці палавога канала ў жанчын, абумоўленае анамаліямі развіцця похвы.

гінафо́р

(ад гіна- + -фор)

верхняя частка кветаложа паміж андрацэем і гінецэем, што мае выгляд ножкі з размешчанымі на канцы песцікамі.

гінгіві́т

(ад лац. gingiva = дзясна)

запаленне слізістай абалонкі дзясен пры карыесе зубоў, інфекцыйных захворваннях, авітамінозах і інш.

гінека-

гл. гіна-.

гінекакра́тыя

(ад гінека- + -кратыя)

тое, што і матрыярхат.

гінекало́гія

(ад гінека- + -логія)

навука, якая вывучае асаблівасці жаночага арганізма, захворванне жаночых палавых органаў і іх лячэнне.

гінекамасты́я

(ад гінека- + гр. mastos = грудзі)

празмернае павелічэнне ў мужчын малочных залоз як адна з прыкмет фемінізацыі 1.

гінекафо́рны

(ад гінека- + гр. phoros = які нясе)

які адносіцца да брушной складкі цела самца крывянога смактуна, дзе змяшчаецца самка.