Verbum

ферме́нты

(лац. fermentum = закваска)

арганічныя бялковыя рэчывы, якія выпрацоўваюцца ў жывых клетках і рэгулююць абмен рэчываў у арганізме.

фе́рмер

(англ. farmer)

уладальнік або арандатар фермы​¹ 1.

фе́рмі

[іт. fermi, ад E. Fermi = прозвішча іт. фізіка (1901—1954)]

адзінка даўжыні, якая прымянялася ў ядзернай фізіцы.

ферміён

[ад іт. E. Fermi = прозвішча іт. фізіка (1901—1954)]

элементарная часціца (электрон, пратон, нейтрон і інш.) або квазічасціца з паўцэлым спінам.

фе́рмій

[н.-лац. fermium, ад E. Fermi = прозвішча іт. фізіка (1901—1954)]

штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент, які належыць да актыноідаў.

фермуа́р

(фр. fermoir, ад fermer = замыкаць, загароджваць)

1) засцежка, спражка, звычайна ўпрыгожаная чым-н., на альбоме, кнізе, каралях, а таксама каралі з такой засцежкай-упрыгожаннем;

2) долата для мастацкага разьбярства, ціснення скуры.

фернамбу́к

(ісп. Fernambuco = назва порта ў Бразіліі)

дрэва сям. бабовых з жоўта-чырвонай каштоўнай драўнінай, якая пры высыханні робіцца цёмна-чырвонай, пашыранае ў Бразіліі; выкарыстоўваецца для вырабу каштоўнай мэблі і для атрымання чырвонай фарбы.

фернандыне́ла

(н.-лац. fernandinella)

каланіяльная зялёная водарасць сям. хларакокавых, якая трапляецца ў вадаёмах на цвёрдых субстратах або як эпіфіт і ў глебе.

феро́метр

(ад фера- + -метр)

устройства для вызначэння імгненных значэнняў індукцыі і напружанасці магнітнага поля ў ферамагнітных узорах пры іх намагнічванні.

ферто́інг

(гал. vertuiing)

мар. спосаб пастаноўкі судна на два якары ў месцах, дзе бываюць моцныя прылівы і адлівы, пераменныя ветры.