Verbum

брусі́т

[ад англ. A. Bruce = прозвішча амер. мінералога (памёр у 1818 г.)]

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў белага або зеленаватага колеру, празрысты; з’яўляецца сыравінай для атрымання магнію.

бру́ствер

(ням. Brustwehr = літар. абарона грудзей)

земляны насып па краі акопа, прызначаны для аховы салдат і гармат ад варожага агню.

бру́та

(іт. brutto = грубы)

вага тавару з тарай 2;

цана б. — цана тавару без скідак;

даход б. — валавы даход без выліку расходаў (параўн. нета).

бруталі́зм

(ад англ. brutal = грубы)

кірунак у архітэктуры, прадстаўнікі якога імкнуцца падкрэсліць важкасць архітэктурных формаў.

брута́льны

(лац. brutalis)

грубы, жорсткі.

бруцэлёз

(ад бруцэлы)

інфекцыйна-алергічная хвароба чалавека і жывёл, якая выклікаецца бруцэламі.

бруцэ́лы

[н.-лац. brucella, ад англ. D. Bruce = прозвішча англ. бактэрыёлага (1855—1931)]

род дробных шара- або палачкападобных бактэрый, якія выклікаюць бруцэлёз.

брыг

(англ. brig, ад іт. brigantino = брыганціна)

марское двухмачтавае ваеннае ці гандлёвае паруснае судна 18—19 ст.

брыга́да

(фр. brigade, ад іт. brigata = таварыства)

1) вайсковае злучэнне з некалькіх батальёнаў (дывізіёнаў) або палкоў;

2) тактычнае злучэнне некалькіх аднатыпных ваенных караблёў пад камандаваннем аднаго флагмана 2;

3) група работнікаў, якая сумесна выконвае вытворчае заданне (напр. будаўнічая б., паляводчая б).

брыгадзі́р

(ням. Brigadier, ад фр. brigadier)

1) кіраўнік вытворчай брыгады;

2) унтэр-афіцэр у некаторых родах войск, а таксама ў жандармерыі Францыі;

3) ваенны чын у Расіі ў 18 ст., сярэдні паміж палкоўнікам і генералам.