Wágehals
m -es, -hälse смяльча́к, зух
wágehalsig
a сме́лы, адва́жны, зухава́ты
Wágemut
m -(e)s сме́ласць, адва́га
wágemutig
a сме́лы, адва́жны, зухава́ты
wágen
1.
vt
1) рызыкава́ць
2) адва́жвацца, нава́жвацца
◊ wer wagt, gewínnt — хто рызыку́е, той вы́йграе
den Hals [das Lében] ~ — рызыкава́ць галаво́й [жыццём]
frisch gewágt ist halb gewónnen — ≅ сме́ласць гарады́ бярэ́
2.
(sich) адва́жвацца, смець
ich wáge mich nicht zu ihm — я барся яго́ [падыйсці́ да яго́]
Wágen
m -s, -
1) паво́зка, воз, калама́жка
2) (аўта)машы́на, аўтамабі́ль
der ~ liegt gut auf der Stráße — у машы́ны пла́ўны ход
den ~ führen — вадзі́ць машы́ну [аўтамабі́ль], кірава́ць машы́най
3) ваго́н
gepólsterter ~ — мя́ккі ваго́н
4) астр:
der Gróße ~ — Вялі́кая Мядзве́дзіца, разм. Вялі́кі Воз
der Kléine ~ — Мала́я Мядзве́дзіца, разм. Малы́ Воз
◊ die Pférde hínter den Wágen spánnen — ≅ пачына́ць не з таго́ канца́