sprühen
1.
vt
1) выкіда́ць, раскіда́ць
Fúnken ~ — cдпаць і́скры
2) выпраме́ньваць, вылуча́ць
der Ófen sprüht Wärme — печ ды́хае гарачынёй
2.
vi (h, s)
1) разлята́цца (пра іскры)
2) імглі́ць, імжы́ць (пра дождж)
3) іскры́цца, блішчэ́ць (пра дыяменты)
Sprürsinn
m -es інтуі́цыя, чуццё, нюх
Spúcke
f - разм. слі́на
◊ da bleibt mir die ~ weg! — гэ́та ашаламля́льна [нечува́на, небыва́ла]!
spúcken
1.
vi плява́ць
auf j-n, auf etw. ~ — наплява́ць на каго́-н., на што-н.
in die Hände ~ — працава́ць энергі́чна
2.
vt ха́ркаць (крывёю), выплёўваць (макрату)
◊ er spuckt gróße Bógen — ён (на́дта) задзіра́е нос
◊ j-m in die Súppe ~ — сапсава́ць каму́-н. усё
Spúcknapf
m -s, -näpfe плява́льніца
Spuk
m -s, -e
1) здань, пры́від
2) шум, гвалт
mach kéinen ~! — не мяша́й!, не шумі́!
spúken
hier spukt es — тут пры́віды
es spukt bei ihm (im Kópfe) — разм. ён звар’я́це́ў, ён з’е́хаў з глу́зду