Spráche
f -, -n
1) мо́ва
die álten ~en — старажы́тныя мо́вы
éine zéitgenössische ~ — суча́сная мо́ва
er kann éinige ~en — ён ве́дае не́калькі моў
2) мо́ва, стыль
die ~ des täglichen Úmgangs — мо́ва штодзённага ўжы́тку, размо́ўная [гутарко́вая] мо́ва
die Angst (be)náhm [ráubte, verschlúg] ihm die ~ — ад стра́ху ён не мог вы́мавіць ні сло́ва
mit der ~ nicht heráuswollen* — не жада́ць гавары́ць, не асме́львацца гавары́ць
heráus mit der ~! — ну дык гавард(це) ж!
mit der ~ heráusrücken [heráuskommen*] — прызна́цца ў чым-н.; загавары́ць
álles kam zur ~ — гавары́лі [размаўля́лі] аб усі́м
◊ er schweigt in síeben ~n — ≅ ён бы́ццам вады́ ў рот набра́ў
Spráchfertigkeit
f -, -en дар сло́ва, красамо́ўства
~ besítzen* — 1) свабо́дна размаўля́ць на ро́зных мо́вах, до́бра ве́даць мо́вы; 2) вало́даць да́рам мо́вы
Spráchführer
m -s, - размо́ўнік (якой-н. мовы)
Spráchgefühl
n -(e)s, - чуццё мо́вы, мо́ўнае чуццё
Spráchkunde
f - мовазна́ўства, лінгві́стыка
spráchkundig
a які́ ве́дае мо́ву [мо́вы]
Spráchlehrer
m -s, - выкла́дчык [наста́ўнік] мо́вы