вір
1. Яма ў рацэ ці возеры, на паверхні якой назіраецца кругаварот вады; глыбокае месца ў рацэ, возеры або балоце (БРС). Тое ж гаршчок, глыбічыня́, вотмык, глыбачы́нь, за́кру́тка (Слаўг.), мотмут (Ветк.), вукрут (Палессе Талст.), вірь (Магіл. губ. вед. № 44, 1854, 793), вырь (Віц. Шэйн БП., 773), макацёр (Усх. Палессе Талст.).
2. Невялікая травяная яма з вадой на сухім месцы (Палессе Талст., Стол.).
3. Яма на лузе, якую выкручвае вада вясной (Рэч.).
4. Месца ў рацэ, дзе падмываецца бераг (Жытк.).
5. Месца ў рацэ або возеры, дзе часта топяцца людзі; усякае небяспечнае і невядомае месца (Лёзн., Нас., Слаўг.).
6. Быстры ручай; быстрыня ракі (Віц. Шэйн БП., Нас.).
□ ур. Васькаўскі Вір (луг) каля в. Рудня Слаўг.
віро́к
1. Глыбокае месца на рэчцы (Слаўг., Стол.). Тое ж вірэц, вірцэ (Стол.).
2. Адкрытае месца сярод дрыгвы (Стол.).
3. Глыбокае малое азярцо на грудку, на полі, круглая яма з травой на прырэчнай сенажаці (Стол.). Тое ж ві́рак (Стол.).