Verbum

стаўбі́шча Начная паша, начлежны стан (Жытк.).

стаўны Месца паабапал тачка ў гумне (Азяраны Тур. «Беларуская медычная думка», 1929, № 2—4, 79).

стаўпо́к Прамавугольны выступ лесу (Кам.).

ста́цыя Прыпынак (у бел. літ. канец XIX і пачатак XX ст.).

стая́лец Стаячая вада (Стаўбц.).

□ ур. Стаялец (старое рэчышча р. Нёмана) Стаўбц. (Прышч. 31, 179).

стая́нка Месца, дзе падоўгу стаяць людзі; тачок (Рэч.). Тое ж стойня (Слаўг.).

сто́йбішча Месца стаяння чалавека або групкі людзей, а таксама знаходжанне хаты або пабудоў (ЛіМ, 1968, 26 красавіка, Рэч., Слаўг.).

сто́йла

1. Месца для адпачынку жывёлы на полі, у лесе (Брэсц., Ветк., Рэч., Ст.-дар., Стол.) або ў хляве (БРС).

2. Сасна ў лесе, на якой стаіць вулей (Жытк.).

сток

1. Паглыбленне на схіле гары, па якому сцякае вада (Слаўг.).

2. Ручаёк ад сцёкавай крыніцы; канава на балоце (Слаўг.).

сто́кі Месца ў лагчыне, куды сцякаюць ручаі; дзе зліваюцца рэкі (Слаўг., Смален. Дабр.).

□ в. Стокі Свісл.