Verbum

бу́кча Глыбокае месца ў рацэ; затока (Жытк.).

□ в. Букча Лельч., Тур.

булды́га

1. Цвёрдая няроўнасць на разбітай дарозе, мёрзлая гразь у выглядзе розных выступаў (Слаўг.).

2. Скіба дзярністай зямлі на раллі, вялікія кавалкі сухой зямлі на заскароджаным полі (Слаўг.). Тое ж булды́жына, убоіна, калдыба́, калдыга́, булды́жжа, субулды́жжа, субулдажжо, убоінне, убоіжжа (Слаўг.).

бульбя́нішча Поле, дзе расла бульба (БРС). Тое ж бульбаве́не (Гродз.), бульбе́нішча (Віц., Слаўг., Уш.), бульбе́ўнішча (Леп.), бульбе́ўнічча, бу́льбі́шча, бульбовінне, бульбаві́нне, бульбовічча, бульбовішча, бульбоўішча (Слаўг.), бульбоўнік (Крыч., Паст., Слаўг.), бульбоўнічча, бульбоўнішча (Слаўг.), бульбя́ніска (Гродз.), бульбя́нка (Вор.), бульбя́нне (Маладз., Слаўг., Смал.), бульбя́шнік (Слаўг.).

бульва́р Гарадскі сад (Клімавічы, 1913 Ярасл., 39).

бульды́р

1. Бясплодны ўзгорак (Сен. Касп.).

2. Высокае, адкрытае месца; пукатая горка (Нас., Слаўг.). Тое ж булды́р, булдырок (Слаўг.).

бур Невялікае ўзвышша, якое парасло лесам (Палессе Талст.).

бурало́м

1. Паламаны бурай лес (БРС).

2. Вялікая бура з дажджом і громам (Ветк.).

бу́рва Хваля, вадзяны грэбень, падняты ветрам (Гом. пав. Рам. 1912, 178).

бурва́лак Невялікі ўзгорачак, сухое месца на нізіне (Маладз.).

бургу́н Курган, узгорак; купіна, грудок (Мсцісл. Юрч. НС, 230).