Verbum

пастаўні́к

1. Месца, для адпачынку жывёлы ў полі або ў лесе (БРС).

2. Невялікая сенажаць каля агарода (Уздз.).

3. Абгароджаная паша (Стаўбц. Прышч.).

4. Малады, рослы лясок (Лун.).

□ ур. Пастаўнік (абгароджаная паша) Стаўбц.

паста́ць Паласа паспеўшага жыта (Краснап. Бяльк., Нас.).

пасто́й

1. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Мядз., Слаўг.). Тое ж пастоішча (Слаўг.).

2. Месца, дзе збіраюцца і падоўгу стаяць людзі; рынак (Слаўг.). Тое ж пастоішча, пастая́нне (Слаўг.).

па́суш

1. Сенажаць з зазімавалай травой (Рэч., Слаўг.). Тое ж па́сушнік (Глуск. Янк. II).

2. Сухая папараць у лесе ўвосень. (Слаўг.).

пасы́ Пуціна, тракт (Летопись Самовидца. Кіеў, 1878, 395).

па́сыны Парасткі ад карэння сліў, лазы, парэчкі, вішняў або вакол бярозавых, вярбовых пнёў (Слаўг., Ст.-дар.).

пасяле́нна Сельбішча; плошча, занятая паселішчам (Стол.).

□ ур. Пасяленна (поле) каля в. Кароцічы Стол.

пасяро́даўка Цэнтр, сярэдзіна вёскі (Слаўг.).

□ Пасяродаўцы — вуліцы в. Люба́ны Слаўг.

патало́чышча Месца, дзе адпачываў чалавек (Мін., Я. Колас, т. 6, 1952, 279). Тое ж паталоча, поталач (Слаўг.).

патапе́нне Месца, якое заліваецца вадой у час дажджоў, разводдзя, наваднення (Слаўг.).