стру́га
1. Фарватэр ракі (Слаўг.). Тое ж стружаві́на, струга́ (Слаўг.), стру́жка (Баркалабаў Бых. 1641 МЕВ, 1906, № 11, ч. аф., чэрвень, 415, Усх. Палессе Талст.).
2. Ручай, рачулка, зарослая травой (Слаўг.). Тое ж струга́ (Глуск. Янк. II, Нас., Кап.).
3. Затока, рукаў ракі (Сміл. Шат.).
4. Равы і нізіны, куды вада заходзіць з ракі ў час разводдзя, а пры спадзе на вузкім месцы робіцца запруда для лоўлі рыбы (Смален. Дабр.).
5. Невялікае цячэнне на балоце або часовае ў вузкай сцёкавай лагчыне (Палессе Талст.).
□ в. Струга́ Стол., в. Стру́га Круп., ур. І́нская Струга́ (балоцісты луг, алёс) каля г. Слаўгарада, ур. І́вінская Струга́ (луг) в. Ржаўка Слаўг.
струга́
1. Высокае месца, узвышша (Слаўг.).
2. Роў, выбіты ручаямі, якія сцякаюць з высокага месца (Маг. Лемц. Айк.).
□ ур. І́венская Струга́ (узвышша сярод лугу) каля в. Крамянка Слаўг.
стру́мень Крыніца (Стол.).
струме́нь
1. Хуткі паток вады ў рацэ; бягучая вада (БРС). Тое ж струміна́ (Мін.).
2. Маленькія струменьчыкі вады; невялікія патокі (Палессе Серб. 1912, 99).
□ в. Струмень Віл., в. Струме́нь Карм.
стру́шня́ Руіна; вайна (Слаўг.).
□ Стру́шня — частка г. Магілёва (Археагр., 2, 1867, XCXIX).
стры́жань
1. Фарватэр ракі; галоўны паток (БРС). Тое ж стрэжынь (Слаўг.).
2. Гнілое месца на балоце; крыніца ў рацэ, дзе вада не замярзае (Стол.). Тое ж стрыжэнь (Я. Колас, 1952, т. 4, 154), сце́ржань (Слаўг., Смален. Дабр.).
стрэ́лішча Месца, дзе вучацца страляць; адлегласць, на якую далятае стрэл (Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж стрэльбішча (Слаўг.).
□ ур. Стрэлішча (узвышша, узгорак) каля в. Юркавішчы Ветк., ур. Стрэльнішча каля в. Васькавічы (Слаўг.).
стрэ́лка Пясчаны намыў у рацэ (Слаўг.).
стрэ́льбішча Прастора на тры стрэлы з лука (Гом. 1752 АВАК, XIII, 372, 375).
студзянцы́ Месца на балоце, дзе заўсёды халодная вада (Глуск. Янк. II).
□ м. Студзяне́ц Крыч. (Меер, 81), с. Студзяне́ц Касц.