Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в г д е ё ж з і л м н о р у ш ы э ю я -’

а б в г д е ж з і й к л м н п р с т ў ф х ц ч ш я

замыка́нне н.

1. (дзеянне) Schlíeßen n -s, Schlíeßung f -, -en;

2. тэх., эл. каро́ткае замыка́нне эл. Kúrzschluss m -es, -schlüsse

замыка́цца гл. замкнуцца

замыка́ць гл. замкнyць

замы́ліць^I (губы) разм. die Líppen fest aufeinánder préssen

замы́ліць^II (каня) das Pferd zuschánden [zu Schánden] réiten*

замяні́ць, замяня́ць

1. ersétzen vt (кім-н., чым-н. durch A); áustauschen vt, áuswechseln vt (дэталь);

замяні́ каго-н. (на рабоце) für j-n (in der Árbeit) éinspringen*;

ён замяні́ў яму ба́цьку er ersétzte ihm den Váter;

2. (падмяніць) éintauschen vt, úmtauschen vt (на што-н. gégen A)

замярза́ць гл. замepзнyць

замясі́ць кул. knéten vt, éinkneten vt, éinrühren vt

замясці́ць, замяшча́ць

1. (замяніць) ersétzen vt, vertréten vt;

2. (назначыць на пасаду) besétzen vt;

3. хім., матэм. substituíe ren vt

замята́ць

1. (венікам і пад.) fégen vt; zusámmenfegen vt (змесці куды-н.);

2. безас. (снегам і пад.) zúwehen vt;

сляды́ замяло́ die Spúren sind verwéht