замяні́ць, замяня́ць

1. erstzen vt (кім, чым durch A); ustauschen vt, uswechseln vt (дэталь);

замяні́ каго (на рабоце) für j-n (in der rbeit) inspringen*;

ён замяні́ў яму ба́цьку er erstzte ihm den Vter;

2. (падмяніць) intauschen vt, mtauschen vt (на што ggen A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)