Verbum

заваёўваць гл заваяваць

заваёўнік м Eróberer m -s, -, Bezwínger m -s, - (высок)

заваёўніцкі Eróberungs-, Raub-;

заваёўніцкая вайна́ Eróberungskrieg m -(e)s, -e

зава́л м Verschüttung f -, -en; Spérre f -, -n (вайск);

сне́жныя зава́лы Schnéeverwehungen pl;

зава́л у ша́хце Éinsturz im Stóllen;

даро́жны зава́л Stráßensperre f;

лясны́ зава́л Báumsperre f

зава́ла ж разм уст

1. (перашкода) Verschüttung f -, -en; Spérre f -,-n;

2. (для дзвярэй) Ríegel m -s;

запе́рці на зава́лу verschlíeßen* vt, verríegeln vt;

3. перан разм (лежабока) Fáulpelz m -es, -e, Fáulenzer m -s, -

завалачы́

1. (зацягнуць куды-н) verschléppen vt;

2. (пра хмарых) überzíehen* vt;

не́ба завалакло́ хма́рамі der Hímmel überzóg sich mit Wólken [zog zu];

3. разм (затуманіць) trüben vt;

во́чы завалакло́ сляза́мі die Áugen waren von Tränen getrübt

завалі́цца разм

1. (упасці за што-н) hínter etw. (A) fállen* vi (s);

кні́га завалі́лася за ша́фу das Buch ist hínter den Schrank gefállen;

2. (абваліцца) éinstürzen vi (s), éinfallen* vi (s);

3.: разм

завалі́цца спаць sich schláfen légen; sich aufs Ohr légen;

◊ я́блыкаў там – хоць завалі́ся Äpfel gibt es dort in Méngen

завалі́ць

1. (засыпаць) verschütten vt, zúschütten vt;

2. (загрувасціць) verspérren vt;

3. (пераабцяжарыць) überbǘrden vt, überláden* vt, überlásten vt;

4. разм (перакуліць) úmwerfen* vt, úmkippen vt;

5. перан разм verháuen vt;

завалі́ць рабо́ту die Árbeit verháuen [vergéigen*]

завало́даць, завало́дваць (заўладаць) in Besítz néhmen*; sich bemächtigen (чым-н G), an sich réißen*; áneignen vt;

завало́даць ува́гай die Áufmerksamkeit auf sich lénken

заваля́цца разм líegen bléiben* vi (s)