застыва́ць, засты́гнуць, засты́ць
1. (загусцець) fest wérden, gerínnen* vi (s);
2. разм erstárren vi (s), erkálten vi (s), fríeren* (s);
у мяне́ засты́лі но́гі ich habe éiskalte [fróstklamme] Füße;
ён засты́ў ад жа́ху er stand wie verstéinert vor Entsétzen;
у мяне́ кроў засты́ла ў жы́лах das Blut stóckte [erstárrte] mir in den Ádern
засты́лы
1. (цвёрды) fest (geworden);
2. разм (пакрыты лёдам, закарчанелы) gefróren; erstárrt; steif (vor Kälte)
засу́джваць, засудзі́ць разм áburteilen vt, verúrteilen vt
засумава́ць Séhnsucht bekómmen*; tráurig wérden;
засумава́ць па радзі́ме Héimweh bekómmen*
засу́нуць разм (hinéin)stécken vt, éinstecken vt
за́суха ж Dürre f -, -n, Tróckenheit f -; Tróckenperiode f -;
барацьба́ з за́сухай Dǘrrebekämpfung f -
засухаўсто́йлівы с.-г. dǘrrebeständig, dürrefest;
засухаўсто́йлівыя раслі́ны dürrefeste Pflánzen
засу́шванне н Éintrocknen n -s; Vertrócknung f -
засу́шваць, засушы́ць éintrocknen lássen*; trócken máchen
засце́жка ж Verschlúss m -es, -schlüsse; Schlíeße f -, -n (на старажытных кнігах); Spánge f -, -n (спражка);
засце́жка спе́раду Vórderschluss m;
засце́жка зза́ду Rückenschluss m