Verbum

застыва́ць, засты́гнуць, засты́ць

1. (загусцець) fest wérden, gerínnen* vi (s);

2. разм erstárren vi (s), erkálten vi (s), fríeren* (s);

у мяне́ засты́лі но́гі ich habe éiskalte [fróstklamme] Füße;

ён засты́ў ад жа́ху er stand wie verstéinert vor Entsétzen;

у мяне́ кроў засты́ла ў жы́лах das Blut stóckte [erstárrte] mir in den Ádern