Verbum

сінавія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сіновіі; з’яўляецца сіновіяй. Сінавіяльная абалонка. Сінавіяльная вадкасць.

сінагага́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сінагогі; адбываецца ў сінагозе. Сінагагальны стараста. Сінагагальны двор.

сінаго́га, ‑і, ДМ ‑гозе, ж.

Яўрэйскі малітоўны дом. Мала хто з яўрэяў разумеў словы, якія гаварыў [Моська] богу ў сінагозе ці дома. Корбан. Тут [у мястэчку] ёсць цагляная лазня, царква св. Магдалены, два млыны, дзве школы, сінагога, касцёл і камяніца Базыля Трайчанскага. Колас.

[Ад грэч. synagōgē — сход.]

сінады́чны, ‑ая, ‑ае.

У астраноміі — які мае адносіны да бачнага на небе размяшчэння нябесных цел адносна Сонца ці адносна адзін аднаго.

[Ад грэч. synodos — спалучэнне, збліжэнне.]

сінакса́р, ‑а, м.

У старажытнай царкоўнай літаратуры — збор жыцій святых.

сінакса́рый, ‑ыя, м.

Тое, што і сінаксар.

[Грэч. synaksarion — збор.]

сіналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіналогіі, сінолага. Сіналагічныя даследаванні.

сінало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць грамадскіх навук, якія вывучаюць гісторыю, эканоміку, мовы, літаратуру і культуру Кітая; кітаязнаўства.

[Ад лац. Sina — Кітай і грэч. lógos — вучэнне.]

сінані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Сукупнасць сінонімаў якой‑н. мовы. Стараславянская мова выпрацавала даволі багатую сіпаніміку, шырокаразгалінаваную сістэму сэнсавых адценняў. Шакун.

2. Аддзел лексікалогіі, які вывучае сінонімы.

сінанімі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сінанімічнага. Сінанімічнасць тэрмінаў.