сінані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Сукупнасць сінонімаў якой‑н. мовы. Стараславянская мова выпрацавала даволі багатую сіпаніміку, шырокаразгалінаваную сістэму сэнсавых адценняў. Шакун.

2. Аддзел лексікалогіі, які вывучае сінонімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)