Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а в е ё і к л м н о п т у ф ц ы ь э я

асва́, ‑ы, ж.

Абл. Аса. Янук толькі гудзеў сабе пад нос, не сціхаючы, як асва ў акне, заляцеўшы ў хату. Пташнікаў.

асвае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асвоіць.

асвежава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асвежаваць.

асвежава́ць, асвяжую, асвяжуеш, асвяжуе; зак., каго-што.

Зняць шкуру з забітай жывёліны і выпатрашыць тушу.

асве́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асвяжыць.

асве́р, ‑а, м.

Абл. Журавель калодзежа. Вот зробяць [людзі] азёры і рэкі, крыніцы і студні, а к студням — і зруб і асвер! Купала.

асве́та, ‑ы, ДМ ‑веце, ж.

Навучанне, адукацыя. Народная асвета. Санітарная асвета.

асве́тленасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць асветленага.

2. Фізічная велічыня, роўная адносіне патоку святла да плошчы паверхні, на якую ён падае.

асве́тлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асвятліць.

асве́тнік, ‑а, м.

1. Той, хто пашырае веды, асвету. Полацк — радзіма вядомага культурнага дзеяча Беларусі 16 стагоддзя, асветніка і гуманіста, першадрукара Францыска Скарыны.

2. Прадстаўнік заходнееўрапейскай прагрэсіўнай ідэалогіі 17–18 стст. Французскія асветнікі. // Прадстаўнік рускай і славянскай перадавой грамадскай думкі 18–19 стст. Рэвалюцыйныя рускія асветнікі.